Eκανα αυτο το τοπικ για να αναπτυξουμε τα θεματα που συζητουσαμε σε αλλο τοπικ!!!
Και να σας γραψω καπια πραγματα για το 1974 Που 99%δεν τα ξερετε!!
καπια απορητα ημερολογια !!και καπια λογια πικρα!!!για τα ατομα που σκοτωθηκαν!!(δεν τα αναγνωριζουν σαν θυματα πολεμου)
Θυματα ελδυκ...
Λόγω ελλιπούς ή σκόπιμης παραπληροφόρησης ουδέποτε έγινε αναφορά στην «μάχη της ΕΛ.ΔΥ.Κ.».
Ένας μόνο Λόχος, ο Λόχος Διοικήσεως και λίγοι Πεζικάριοι με απίστευτο ηρωισμό, αυταπάρνηση, θάρρος και ανδρεία ως νέοι ΘΕΡΜΟΠΥΛΟΜΑΧΟΙ έδιναν την μάχη της Ελλάδος μέχρι τελικής πτώσεως αφού επί τρεις ημέρες εδέχοντο πυρά αεροσκαφών, πυροβόλων, όπλων, μπαζούκας, όλμων κ.τ.λ.
’ξια μνείας η συμπαράσταση του Υποδιοικητή της ΕΛ.ΔΥ.Κ Ταγματάρχη ΣΠ. ΔΕΛΛΗ, του Λοχαγού ΣΤΑΥΡΙΑΝΑΚΟΥ και του ανθυπασπιστή ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ.
Η «μάχη της ΕΛ.ΔΥ.Κ.» έμεινε στην ιστορική μνήμη ως η μάχη νέων ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ αφού η θυσία των εναπομεινάντων στρατιωτικών και αξιωματικών που έμελλε να την υπερασπισθούν αποτελεί φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση.
Όμως οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις επιδεικτικά αγνοούν τη θυσία των Ελλήνων Στρατιωτών του Εκστρατευτικού Σώματος της ΕΛ.ΔΥΚ. και με την συμπεριφορά τους δείχνουν να θέλουν να την ξεχάσουν!!!
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ
Έτσι άλλωστε εξηγείται και το γεγονός ότι συστηματικά αποφεύγουν να αναφερθούν και κυρίως να ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ως θύματα πολέμου ζώντες ή θανόντες με το αιτιολογικό ότι δεν... κηρύχθηκε επισήμως πόλεμος μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
Δεν αξίζουν οι σωματικά και ψυχικά τραυματίες ούτε περίπτερο σήμερα, αφού με τον πρόσφατο νόμο δεν περισσεύει από τους δήθεν «αντιστασιακούς» μετά τον... Οκτώβρη του 1944.
Ίσως επειδή οι επιζώντες θα πρέπει να εξαφανισθούν επειδή ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΟΛΛΑ.
.................................................. ...............
Αποβιβαση Ελδυκ με το #λεσβος#Ή περιπέτεια της ΕΛΛΥΚ ούτε άρχισε με τις αντεπιθέσεις κατά. του τουρκοκυπριακού θυλάκου Λευκωσίας και ούτε και επρόκειτο να τελειώσει εκεί. Κατ' αρχήν αυτοί πού πολέμησαν και θυσιάστηκαν στο Κιόνελι ήσαν ως επί το πλείστον νέοι στρατιώτες πού μόλις είχαν πατησει το πόδι τους στην Κύπρο. Δεν είχαν καλά-καλά μάθει τις εγκαταστάσεις του στρατοπέδου τους, όταν ήχησε ή σάλπιγγα της εφορμήσεως. Και ήταν ήδη ταλαιπωρημένοι από ένα μακρινό εκτός προγράμματος θαλασσινό ταξίδι.
Ένα τάγμα, 500 περίπου στρατιώτες, είχαν ξεκινήσει στις 13 Ιουλίου με το αρματαγωγό "Λέσβος" από το Λουτράκι, για να αναπληρώσουν ισάριθμους συναδέλφους τους της ΕΛΔΥΚ, όπως γινόταν πάντοτε. Υπελόγιζαν ότι 8α έφθαναν στην Αμμόχωστο υστέρα από δυο μέρες δηλαδή στις 15 Ιουλίου. Ενώ, όμως πλησίαζαν στην Κύπρο άκουσαν από τα ραδιόφωνα ότι ή Εθνική Φρουρά επενέβη και ανέτρεψε τον Κύπριο Πρόεδρο. Ή κατάσταση ήταν ακόμα αδιευκρίνιστη εκείνη τη Δεύτερα και οι συγκρούσεις συνεχίζονταν σε διάφορα σημεία της Μεγαλονήσου.
Έτσι το "Λέσβος" με κυβερνήτη τον πλωτάρχη, τότε, Χανδρινό - απομακρύνθηκε από το νησί και έκανε, για 2-3 μέρες, βόλτες στην Μεσόγειο. Στο τέλος όταν τα πράγματα φάνηκαν ότι ήρέμη σαν, Παρασκευή πια 19 Ιουλίου, το αρματαγωγό αποβίβασε τους ταλαιπωρημένους άνδρες του στην Αμμόχωστο, ενώ είχαν αρχίσει κιόλας να διασπείρονται ανησυχητικές φήμες ότι ο τουρκικός στόλος απέπλευσε από την Μερσίνα για την Κύπρο και ότι είχαν κιόλας αρχίσει συγκρούσεις μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στη Λευκωσία. Έτσι οι περισσότεροι από εκείνους πού πολέμησαν στον θύλακο δεν είχαν προφθάσει καν να ξαποστάσουν και να κοιμηθούν ύστερα από ταξίδι πέντε ήμερών στη θάλασσα.
Aλλα και οι άλλοι 500 στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ πού με ευνόητη χαρά επιβιβάστηκαν, την Παρασκευή στο "Λέσβος" για να γυρίσουν στην Ελληνική πατρίδα, ύστερα από μακρά απουσία, δεν ευτύχησαν. Όταν το σκάφος τους προχώρησε προς την Πάφο και ετοιμαζόταν να αφήσει τα χωρικά ύδατα τής Κύπρου (Σάββατο πρωί, 20 Ιουλίου) το κυπριακό ραδιόφωνο, πού οι στρατιώτες παρακολουθούσαν από τα τρανζίστορ τους άρχισε να μεταδίδει εμβατήρια και πολεμικά ανακοινωθέντα. Ή Τουρκία είχε επιτεθεί κατά τής Κύπρου!
Και ή μαρτυρική Μεγαλόνησος είχε ανάγκη τώρα και από τον τελευταίο μαχητή, Ελλαδίτη ή Ελληνοκύπριο. Έτσι το πλοίο έκανε στροφή, ενώ οι άνδρες κάτω από την καθοδήγηση των αξιωματικών τους, διατάχθηκαν να μπουν σε πλήρη ετοιμότητα μάχης. Επανδρώθηκαν αμέσως τα πολυβόλα και τα πυροβόλα και ετοιμάσθηκαν τα πυρομαχικά. Παρ' όλο που ο "Αττίλας" ερχόταν βάρβαρα να τούς σκοτώσει το "νόστιμον ημαρ" οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ έδειχναν πλήρη αποφασιστικότητα να αντιμετωπίσουν κάθε ενδεχόμενο καθώς είχαν βάλει πλώρη για την Πάφο.
Από πολύ μακριά, ψηλά στον ουρανό, είδαν δυο πολεμικά αεροπλάνα που θα έπρεπε να ήταν τουρκικά να βουτάνε προς το εσωτερικό του νησιού. Τα αντιαεροπορικά του "Λέσβος" ήταν έτοιμα να ξεράσουν φωτιά και μολύβι όσο και αν ήταν σίγουρο ότι μια τέτοια αναμέτρηση θα είχε τραγικά αποτελέσματα για το ελληνικό πολεμικό. Aλλα αεροπλάνα δεν εμφανίστηκαν πια στη νότια αυτή περιοχή, αφού περιόριζαν την δράση τους στον βορρά κυρίως, όπου άλλωστε γινόταν και ή αποβατική επιχείρηση.
Στις 2 μετά το μεσημέρι του δραματικού εκείνου Σαββάτου το "Λέσβος" έριχνε άγκυρα λίγες εκατοντάδες μέτρα έξω από τον λιμενίσκο της Πάφου και άρχισε να αποβιβάζει βιαστικά τους Έλληνες στρατιώτες, που μπαίνοντας σε αυτοκίνητα πού τους περίμεναν θα έφθαναν (στις 5 π.μ. τής Κυριακής) στη Λευκωσία, ύστερα από μια πολύωρη και επικίνδυνη πορεία μέσα από τους ορεινούς δρόμους του Κυπριακού Ολύμπου.Aλλα ή αποστολή του "Λέσβος" δεν θα τελείωνε εκεί.
Οι Τουρκοκύπριοι της Πάφου, οχυρωμένοι στον τομέα τους και καλά οπλισμένοι αμύνονταν σκληρά κατά της Εθνικής Φρουράς. Τότε με δίκη του πρωτοβουλία ο κυβερνήτης του ελληνικού αρματαγωγού άρχισε να βάλλει με τα πυροβόλα του σκάφους στον τουρκικό τομέα της πόλεως. Αυτό έδωσε την χαριστική βολή στην αντίσταση τους, παραδόθηκαν, παραδίδοντας και τον εκπληκτικό σε ποσότητα και ποιότητα (δεκάδες όλμοι, μπαζούκας και πολυβόλα "μπραουνινκ") οπλισμό τους.
Ωστόσο, οι Τουρκοκύπριοι της Πάφου προτού παραδοθούν πρόλαβαν να ειδοποιήσουν με τον ασύρματο το αρχηγείο τους, ότι: «Ελληνικά πολεμικά αποβιβάζουν στρατιώτες στην Πάφο. Μας κτυπούν με τα πυροβόλα από τη θάλασσα. Θα παραδοθούμε.» Μετά από αυτό, το τουρκικό αρχηγείο είχε την βεβαιότητα ότι ή Ελλάς επενέβαινε στρατιωτικά στην Κύπρο με την βοήθεια των ναυτικών μονάδων. Ή εντύπωση αυτή είχε δοθεί από μια περιορισμένη και φευγαλέα δράση ενός μόνον ελληνικού πολεμικού πού συνέβη να βρίσκεται τυχαία στην περιοχή. Και το μεν "Λέσβος" χωρίς καθόλου να χρονοτριβήσει αφού αποβίβασε και άνδρες και έριξε τις βολές του, ανοίχτηκε στο πέλαγος για να εκμεταλλευθεί την ασφάλεια του σκότους της νύκτας του Σαββάτου προς την Κυριακή. Μάλιστα, ο κυβερνήτης είχε την σωτήρια έμπνευση να μη προτίμηση τον συντομότερο δρόμο, δηλαδή την γραμμή μεταξύ Κύπρου και Ρόδου που βαίνει περίπου παράλληλα προς τις τουρκικές ακτές, αλλά να τραβήξει φεύγοντας από την Πάφο κατ' ευθείαν προς, τα νότια, δηλαδή προς τις ακτές της Αφρικής.
Οι Τούρκοι βυθίζουν αντιτορπιλικό τους
Αυτή ή έμπνευση του Χανδρινού έσωσε, πραγματικά το σκάφος γιατί την άλλη μέρα? χαράματα της Κυριακής, 21ης Ιουλίου τα τουρκικά αεροπλάνα φαγώθηκαν να το αναζητούν στη γραμμή πλεύσεως μεταξύ Κύπρου και Ρόδου. Αλλά, δεν ήταν μόνο ότι σώθηκε από σίγουρη καταβύθιση το "Λέσβος". Αυτή ή ιστορία είχε ένα τραγικό επακόλουθο για τους Τούρκους που τους έκανε να το φυσούν και να μη κρυώνει. Να τι έγινε:Καθώς τα τουρκικά αεροπλάνα αναζητούσαν επίμονα τον ελληνικό στόλο, "ολόκληρη αρμάδα" όπως τους είπαν, για να τον καταβυθίσουν και να καταγάγουν μια εύκολη νίκη, ύστερα από αρκετές ώρες αναζητήσεων, αντελήφθησαν επί τέλους τρία αντιτορπιλικά να βρίσκονται στην περιοχή της Πάφου.Αυτά, λοιπόν, ήταν τα σκάφη των γκιαούρηδων που έκαναν απόβάση; Βουρ, απάνω τους! Πράγματι, άρχισαν τις βυθίσεις επάνω στον εύκολο στόχο του πρόσφεραν τα ακάλυπτα αντιτορπιλικά. Δεκάδες χονδρές σφαίρες των πολυβόλων άρχισαν να σχίζουν τις λαμαρίνες των πλοίων και να διαπερνούν τις θωρακίσεις σε καίρια μέρη. Εκρηκτικά και εμπρηστικά βλήματα άρχισαν να σκάνε πάνω στα αντιτορπιλικά! Ή επιτυχία ήταν σίγουρη και ή "νίκη", αναμφισβήτητα. μεγάλη. Μόνο πού...μόνο που τα σκάφη πού δέχονταν τα λυσσασμένα πλήγματα των τουρκικών αεροπλάνων δεν ήταν ελληνικά, αλλά...τουρκικά! Δηλαδή το "Μάλτα γιόκ" επαναλαμβανόταν κατά τρόπο τραγικό μέσα σε ένα πανδαιμόνιο φωτιάς και ολέθρου!
Τελικά το τουρκικό αντιτορπιλικό "Κοτζάτε" βυθίστηκε, ενώ από το πλήρωμά του ελάχιστοι άνδρες κατόρθωσαν να σωθούν, και τα δυο άλλα αντιτορπιλικά πάθαιναν σοβαρές ζημίες...Καιρός, όμως να επανέλθουμε στις επιχειρήσεις "κατά ξηράν" όπου Έλληνες μαχητές έδιναν πρόθυμα την ζωή τους, πολεμώντας ηρωικά κατά του εισβολέως.Μετά το 6ο πολεμικό ανακοινωθέν, ότι "Αι Έλληνικαί Ένοπλοι Δυνάμεις διέσπασαν την αμυντική γραμμήν του τουρκοκυπριακού θυλάκου "Λευκωσίας-Κιόνελι", άλλα ανακοινωθέντα έκαναν λόγο για τις εξελίξεις στο βόρειο άκρο του θυλάκου, το όποιο βρισκόταν και πιο κοντά στον χώρο της αποβάσεως. Συγκεκριμένα, στο ανακοινωθέν 16 (ώρα 10 μ.μ. της 20.7.74) μεταξύ άλλων ανεφέρετο, ότι "άλλαι ήμέτεραι δυνάμεις εισεχώρησαν εις μέγα βάθος εις τον θύλακον Λευκωσίας-Αγύρτας", ενώ στο ανακοινωθέν 17 ( ώρα 6 π.μ. της 21.7.74) λέγονταν και αυτά:
Αι ήμέτεραι ένοπλοι δυνάμεις αντιμετωπίζουν σθεναρώς την από αέρος εξαπολυθείσαν την πρωίαν της σήμερον επίθεσιν. Το παράδειγμα της ηρωικής προελάσεως των ημέτερων δυνάμεων δίδουν οι ηρωικοί μας στρατιώται, οι όποιοι περισφίγγουν συνεχώς και περισσότερον τον ";Aγιο Ιλαρίωνα".
Για πρώτη φορά γινόταν λόγος για το φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα πού βρισκόταν στο ακραίο σημείο του τουρκοκυπριακού θυλάκου Λευκωσίας, πάνω στην πιο ψηλή και απόκρημνη κορφή του Πενταδάκτυλου. Την στρατηγική αυτή θέση, πού δεσπόζει τόσο προς τα νότια όσο και προς τα βόρεια, οι Τουρκοκύπριοι είχαν καταλάβει από τον Δεκέμβριο 1963 και την διατηρούσαν έκτοτε με πείσμα και υπερηφάνεια. "είναι το παράθυρό μας, από το όποιο αγναντεύουμε την Μητέρα Πατρίδα μας", έλεγαν οι φανατικοί Τούρκοι της Κύπρου.
Αυτοί φρόντισαν μάλιστα να φέρουν από την Τουρκία μια τεραστίων διαστάσεων τουρκική σημαία πού την άπλωσαν, κατά την διάρκεια ειδικής τελετής, μεταξύ δυο κορυφών "για να φαίνεται", καθώς έλεγαν "από την Τουρκία για να ξέρουν εκεί, ότι είμαστε εδώ και αντέχουμε περιμένοντάς τους...Δεξιά και αριστερά του Αγίου Ιλαρίωνα απλώνεται, σε πολλές δεκάδες χιλιομέτρων, ο ορεινός αυχένας του Πενταδάκτυλου , ένα συσπασμένο βλέφαρο στο μέτωπο της πικρής Κύπρου! Αν υπήρχε κάποιος λόγος να έκπορθηθούν οι τουρκοκυπριακοί θύλακοι και τομείς σε διάφορες περιοχές του νησιού, εδώ υπήρχαν πρόσθετοι λόγοι να γίνει ή εκκαθάριση, όσο το δυνατό πιο σύντομα, ώστε να αφαιρεθεί από τους Τούρκους κάθε δυνατότητα να ενώσουν το προγεφύρωμα τους με τον τουρκοκυπριακό θύλακο Λευκωσίας.
----------------------------------------------------------------------------------
Ημερολογιο Φανταρου που επαναπτριζωταν!(ελδυκαριου)
19 Ιουλίου, ημέρα Παρασκευή.
Επιτέλους έφτασε η μέρα που με τόση λαχτάρα περιμένουν όλοι οι φαντάροι. Η ημέρα της απόλυσης από το στρατό. Η στρατιωτική μου θητεία έφτασε στο τέλος, η παραμονή μου στην Κύπρο έληξε και το χωριό μου, γεμάτο χαρά, με καρτερούσε. Το βράδυ της ίδιας ημέρας κάπου 600 άτομα, όλοι απολυμένοι, αφού παραδώσαμε τον οπλισμό μας, μεταφερθήκαμε στην Αμμόχωστο. Εκεί επιβιβαστήκαμε στο αρματαγωγό «Λέσβος» και ξημερώματα αποπλεύσαμε.
Η Ρόδος είχε αρχίσει να φαίνεται μπροστά μας. Ο ήλιος είχε ανέβει αρκετά ψηλά και εμείς καθισμένοι στο κατάστρωμα απολαμβάναμε το γύρω τοπίο, ακούγοντας μουσική από ένα ραδιόφωνο. Η διακοπή της μουσικής και η είδηση που ακούσαμε μας έκοψε την ανάσα. Η Τουρκία βομβάρδισε στην Κύπρο το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, επωφελούμενη από την αποχώρηση των παλιών στρατιωτών και την απειρία των νέων.
’φωνοι κοιταζόμασταν όλοι στα μάτια έχοντας μια κοινή σκέψη. Τι θα γίνει; Τι μας περιμένει στη συνέχεια; Σε λίγο, ύστερα από διαταγές ανωτέρων, συγκεντρωθήκαμε όλοι στο κατάστρωμα, όπου κάποιος ταγματάρχης μάς ανακοίνωσε πως μπορεί να επιστρέψουμε στο νησί. Πράγματι, πολύ σύντομα πήραμε διαταγή από Πεντάγωνο για επιστροφή της ΕΛΔΥΚ στην Κύπρο. Αυτά που επακολούθησαν δημιούργησαν κλίμα πολέμου στο πλοίο. Ζητήθηκαν 30 άτομα, ανάμεσά τους κι εγώ, για να μεταφέρουν πυρομαχικά από τις αποθήκες στο κατάστρωμα. Οπλίσαμε τα πυροβόλα του καραβιού και ετοιμαστήκαμε, φορέσαμε και σωσίβια, γιατί πλησιάζαμε σε εμπόλεμη περιοχή.
Γύρω στις 8 μ.. φτάσαμε στην Πάφο, κατεβάσαμε τις βάρκες και αποβιβαστήκαμε. Συγκεντρωθήκαμε όλοι οι στρατιώτες και με στρατιωτικά οχήματα έγινε η μεταφορά μας προς τη Λευκωσία. Ο δρόμος που ακολουθήσαμε ήταν ορεινός, μέσω του όρους Τρόοδος. Όλη νύχτα μέσα στο σκοτάδι ταξιδεύαμε και ξημερώματα Κυριακής φτάσαμε κοντά στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας, στο χωριό Γερόλακκος. Εκεί δεχτήκαμε και την πρώτη επίθεση από τουρκικά αεροπλάνα. Αμέσως σκορπίσαμε τριγύρω, για να μη γινόμαστε στόχος. Με την αποχώρηση των αεροπλάνων επιβιβαστήκαμε στα οχήματα και ξεκινήσαμε για το στρατόπεδο. Μόλις φτάσαμε, κατεβήκαμε και μας διέταξαν να πάμε στους λόχους που ανήκαμε και είχαμε αφήσει απολυόμενοι.
Μπήκα στο στρατόπεδο κατευθυνόμενος προς τον 6ο λόχο, όπου υπαγόμουν. Το θέαμα που αντίκρισα σε λίγο μου έκοψε τα πόδια. Το μεγάλο κτίριο του Διοικητηρίου καθώς και ο 6ος λόχος είχαν καταστραφεί από τους βομβαρδισμούς. Αρκετοί στρατιώτες περιφέρονταν στο χώρο και όταν τους ρώτησα τι κάνουν, μου απάντησαν πως δεν είχαν όπλα και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Πραγματικά η κατάσταση ήταν τραγική. Πλήρης αποδιοργάνωση. Πολλοί άνθρωποι ήταν αφημένοι στην τύχη τους, χωρίς οπλισμό και απαραίτητα εφόδια μέσα στο σφοδρό βομβαρδισμό από αέρα και γη. Η ζωή μας κρεμόταν από μια κλωστή και έπρεπε να κάνουμε μόνοι μας προσπάθειες να ζήσουμε. Εγώ, ως παλιότερος και γνώστης των χώρων, πήρα πρωτοβουλίες και τους οδήγησα στην αποθήκη των όπλων. Δυστυχώς οι κινήσεις μας εντοπίσθηκαν από τα αεροπλάνα που πετούσαν πολύ χαμηλά και έτσι δεχθήκαμε την επίθεσή τους. Κρυφτήκαμε τρομαγμένοι κάτω από τα κιόσκια και περιμέναμε να απομακρυνθούν. Τρέχοντας κατευθυνθήκαμε προς την αποθήκη και αναγκαστήκαμε να σπάσουμε την πόρτα για να μπούμε μέσα. Ο οπλισμός ήταν επαρκής, εφοδιαστήκαμε με όπλα FN, που δυστυχώς όμως δεν γνωρίζαμε τη χρήση τους. Προσπαθούσαμε να την ανακαλύψουμε πυροβολώντας στον αέρα, τη στιγμή που το στρατόπεδο σειόταν από τους βομβαρδισμούς. Ήταν πράγματι τραγική η θέση μας! Παρόλα αυτά, τίποτα δε μας πτοούσε. Τρέξαμε στα ορύγματα στην πρώτη γραμμή, όπου γίνονταν σφοδρές μάχες. Εκεί ζούσαμε τον πόλεμο σε όλο του «το μεγαλείο». Ο βομβαρδισμός του στρατοπέδου ήταν ανελέητος από ξηρά και αέρα. Οβίδες μεγάλης ισχύος έπεφταν παντού σκορπίζοντας φωτιά, πανικό και θάνατο. Σε κάποιες μικρές διακοπές μάχης μάθαμε πως το πρωί η ΕΛΔΥΚ είχε καταλάβει την ΤΟΥΡΔΥΚ προς το Κιόνελι με μεγάλες απώλειες και από τις δύο πλευρές. Ήρθε όμως διαταγή οπισθοχώρησης για άγνωστη αιτία και εγκατέλειψαν τις εκεί θέσεις τους. Επέστρεψαν στο στρατόπεδο, στα ορύγματα της πρώτης γραμμής.
21 Ιουλίου 1974
Σήμερα, όλη τη μέρα δεχθήκαμε ανηλεή βομβαρδισμό και κατά τις 7 το απόγευμα επίθεση από τουρκικό τάγμα. Το στρατόπεδο ήταν στην πλαγιά ενός λόφου και έτσι εύκολα τους διακρίναμε καθώς προσπαθούσαν να μας πλησιάσουν. Όταν πλησίασαν αρκετά, ο λοχαγός μας Αρώνης Σπυρίδωνας έδωσε το σύνθημα και ανοίξαμε πυρ. Μη μπορώντας να κάνουν διαφορετικά οι Τούρκοι, τράπηκαν σε φυγή χωρίς απώλειες.
Οι ώρες περνούσαν αργά και βασανιστικά. Το σκοτάδι απλώθηκε παντού και ήταν πολύ πυκνό. Νιώθαμε τον κίνδυνο, τον αισθανόμασταν, αλλά δεν μπορούσαμε να τον εντοπίσουμε. Μπροστά στην ανησυχία και αβεβαιότητα που επικρατούσε ζήτησα από το λοχαγό να με στείλει με 3-4 άτομα για ακροαστικό φυλάκιο. Αρνήθηκε κατηγορηματικά, θεωρώντας πιο σίγουρο και ασφαλές να περιμένουμε πρώτα τις κινήσεις του εχθρού και μετά να ενεργήσουμε.
Πλησίαζαν μεσάνυχτα. Ήμουν στην πρώτη γραμμή με όλες τις αισθήσεις μου σε επιφυλακή. Ο εχθρός απέναντι στα λίγα μέτρα κάτι θα σχεδίαζε, αλλά τι να ήταν αυτό! Προσπαθούσα να μαντέψω τις κινήσεις τους, να τους εντοπίσω στο σκοτάδι. Ξαφνικά στα 5-6 μέτρα άκουσα σύρσιμο στο έδαφος. Το πυκνό σκοτάδι δεν μου επέτρεπε να δω ούτε τη μύτη μου, αλλά τα αυτιά μου συλλάβανε τον ανεπαίσθητο θόρυβο. Τινάχτηκε επάνω σαν ελατήριο και αστραπιαία έδωσα το σύνθημα. «Κυρ-λοχαγέ, Τούρκοι, αρχίσατε πυρ». Μια υβριστική φράση στα ελληνικά ακούστηκε στο σκοτάδι. Είχα χαλάσει τα σχέδιά τους, τους εντόπισα, τους πρόδωσα. Συγχρόνως όλοι αρχίσαμε να πυροβολούμε μπροστά μας στα τυφλά. Εγώ, ως αγγελιοφόρος του λοχαγού, ήμουν στην πρώτη θέση με ένα κιβώτιο χειροβομβίδες δίπλα μου. Ο τόπος σειόταν και φεγγοβολούσε, καθώς τις έριχνα ασταμάτητα. Οι πυροβολισμοί συνεχίζονταν για πολλή ώρα, γαζώναμε όλη την περιοχή. Ο λοχαγός απευθύνθηκε σε μένα και με διέταξε να πάω πίσω και να δώσω το σύνθημα «παύσατε πυρ». Στάθηκε αδύνατο να με ακούσουν, η φωνή μου χανόταν στο κροτάλισμα των όπλων. Αναγκάστηκα να πλησιάσω περισσότερο. Σύρθηκα στο έδαφος και με κίνδυνο της ζωής μου τους πλησίασα. «Είμαι ο Μίσκος, παιδιά, σταματήστε». τους φώναξα. Η φωνή μου επιτέλους ακούστηκε και οι πυροβολισμοί σταδιακά σταμάτησαν. Σε λίγο όλος ο τόπος ησύχασε και ηρέμησαν τα πάντα. Αποκαμωμένοι από την ένταση, χαλαρώναμε σιγά-σιγά, πιστεύοντας ότι δεν θα επιχειρήσουν κάτι παρόμοιο εκείνο το βράδυ.
Στο ξημέρωμα της άλλης μέρας το φως αποκάλυψε το αποτέλεσμα της νυχτερινής μάχης. Στα 5-6 μέτρα μπροστά μας είδαμε έναν Τούρκο νεκρό οπλισμένο σαν αστακό. Κρατούσε στα χέρια του έναν όλμο 81 χιλιοστών με το βλήμα ανάποδα. Είχε ακόμη πάνω του στιλέτο, χειροβομβίδες και ασύρματο. Στο βάθος, σε «δικό» τους έδαφος, κείτονταν νεκρός και άλλος Τούρκος. Αλίμονό μας αν μας έπιαναν στον ύπνο! Είχαν φτάσει πολύ κοντά στην επιτυχία της αποστολής τους αλλά τους χάλασα τα σχέδια μένοντας ξύπνιος και αφουγκραζόμενος μέσα στο σκοτάδι τα βήματά τους. Πραγματικά! Εκείνο το βράδυ γλιτώσαμε από βέβαιο θάνατο!
Προτού προλάβουμε να συνέλθουμε από τη λαχτάρα της προηγούμενης βραδιάς και να δούμε τον εαυτό μας, άρχισε ο βομβαρδισμός των στρατοπέδων. Οι όλμοι σφύριζαν πάνω από τα κεφάλια μας και έσκαζαν σε μεγάλη απόσταση. Ένας απ αυτούς όμως έπεσε στα πόδια μας κι εμείς έντρομοι πέσαμε στο χώμα περιμένοντας το μπαμ που θα μας έστελνε στον άλλο κόσμο. Τα 5 λεπτά που περιμέναμε κύλησαν μαρτυρικά γεμάτα φόβο και αγωνία. Ο όλμος δεν έσκασε κι εμείς με ανακούφιση σηκωθήκαμε, μη πιστεύοντας στην τύχη μας. Φαίνεται πως δεν είχε έρθει η ώρα μας ακόμη και είχαμε μπροστά μας χρόνια να ζήσουμε! Ο βομβαρδισμός συνεχίστηκε όλη τη μέρα κι εμείς παραμείναμε κρυμμένοι στα ορύγματα.
23 Ιουλίου 1974
Ξημέρωσε και η επόμενη μέρα. Προς το σούρουπο μάς μάζεψε ο διοικητής του συντάγματος και μετά το προσκλητήριο μας ανακοίνωσε πως σχεδίαζε νυχτερινή επιχείρηση για κατάληψη τουρκικού εδάφους. Η ευθύνη μιας τέτοιας απόφασης ήταν μεγάλη. Εμείς δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε, αλλά επενέβη ο υποδιοικητής, που θεωρώντας το εγχείρημα άκρως επικίνδυνο, προσπάθησε να το αποτρέψει. «Πού θα πάμε τα παιδιά, κύριε διοικητά, θα τα σφάξουν σαν αρνιά». Και πραγματικά, θα οδηγούμασταν σαν πρόβατα στη σφαγή, χωρίς να προσφέρουμε με αυτή τη θυσία κάτι σημαντικό. Ευτυχώς η λογική και η ψυχραιμία κυριάρχησαν και έτσι βρεθήκαμε πάλι στις θέσεις μας στα ορύγματα για άμυνα.
24 Ιουλίου 1974
Την άλλη μέρα, προς το βραδάκι, κάναμε επίθεση όλος ο λόχος προς το τουρκικό στρατόπεδο και εισχωρήσαμε σε αυτό. Δεν είχαμε δει όμως τα πολυβόλα τους, που ήταν μέσα στα σιτάρια κι έτσι, όταν πλησιάσαμε, μας άρχισαν στα διασταυρούμενα πυρά. Η θέση μας ήταν πολύ δύσκολη, ήμασταν κλεισμένοι απ όλες τις πλευρές. Ευτυχώς υπήρχε δίπλα μας ένα αυλάκι και έτσι μέσα απ αυτό ένας-ένας συρθήκαμε και απομακρυνθήκαμε. Στην οπισθοχώρηση όμως μας ακολούθησε μια ομάδα Τούρκων. Ένας απ αυτούς πρόλαβε το λοχία Σχινά και αρπάχτηκε μαζί του στα χέρια. Οι υπόλοιποι παρακολουθούσαμε την πάλη των δύο ανδρών χωρίς να μπορούμε να βοηθήσουμε. Τελικά ο λοχίας κατάφερε να απελευθερωθεί σπρώχνοντάς τον και όταν απομακρύνθηκε, εμείς τον πυροβολήσαμε. Φτάνοντας στα ορύγματα καλυφθήκαμε στις θέσεις μας.
25 Ιουλίου 1974
Ήρθε διαταγή να υποχωρήσει από την πρώτη γραμμή ο 6ος λόχος και να μείνει μέσα στο στρατόπεδο για ξεκούραση. Τότε ο λοχαγός μάς ανακοίνωσε πως χρειάζεται 10 άνδρες για να περισυλλέξουν τους νεκρούς που έπεσαν στις 20 Ιουλίου σε τουρκικό έδαφος. Η επιχείρηση έγινε με την επέμβαση του ΟΗΕ, γιατί οι Τούρκοι δεν δέχονταν κάτι τέτοιο. Σύντομα οι νεκροί μεταφέρθηκαν και θάφτηκαν στον τύμβο της Μακεδονίτισσας.
Από τις 27 Ιουλίου μέχρι τις 3 Αυγούστου ξεκουραστήκαμε αρκετά και ζήσαμε σαν άνθρωποι. Επειδή υπήρχε ανακωχή, δόθηκε διαταγή να βγει ο 6ος λόχος από το στρατόπεδο και να μείνει μέσα στο Κολέγιο, που ήταν απέναντι. Εκείνες ι μέρες ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί μέσα στον πόλεμο.
Ήρθαν όμως καινούργιες διαταγές, που έλεγαν να μετακινηθούμε και να μεταφερθούμε στο ύψωμα μεταξύ Αγίου Δομετίου και Λευκωσίας, για να το φυλάξουμε από τους Τούρκους. Εδώ τα πράγματα δυσκόλεψαν. Μέναμε δίπλα στα νεκροταφεία. Την ημέρα βολευόμασταν όπως-όπως μέσα σε αυλάκια και το βράδυ φυλάγαμε το ύψωμα. Τρώγαμε μόνο μια φορά την ημέρα κι όταν πεινούσαμε, παίρναμε αυτά που άφηναν στους τάφους οι γυναίκες που τους επισκέπτονταν. Σε διπλανό σπίτι, απ όπου παίρναμε νερό, έμενε οικογένεια με τρία κορίτσια. Ήταν πολύ επικίνδυνο και ύστερα από δική μου παρακίνηση τα μάζεψαν και έφυγαν.
Μείναμε εκεί τέσσερις μέρες, μέχρι που ήρθε νέο σήμα για μετακίνηση. Έτσι στις 2 π.μ. ανεβήκαμε στα αυτοκίνητα χωρίς να ξέρουμε τον προορισμό μας. Τον μάθαμε καθ οδόν. Κατευθυνόμασταν προς τα Δασίλεια. Το ταξίδι κράτησε όλη τη νύχτα μέσα στο σκοτάδι. Ξημέρωνε, όταν φτάσαμε κατάκοποι. Εκεί που πιστεύαμε πως θα μπορούσαμε κάπου να σταθούμε, να φάμε, να πιούμε νερό, πέφτει ένας όλμος στην «καναδέζα», βυτίο με νερό, που μας ακολουθούσε. Το όχημα διαλύθηκε, αλλά η ζημιά ήταν αλλού, μείναμε χωρίς νερό μέσα στο ζεστό καλοκαίρι. Γρήγορα-γρήγορα χωριστήκαμε σε τρεις διμοιρίες και καταφύγαμε στα γύρω βουνά, όπου παραμείναμε 4-5 μέρες. Ήμασταν αποκομμένοι από τους άλλους και δεν μπορούσαν να μας φέρουν φαγητό. Έτσι η τροφή μας όλο αυτό το διάστημα ήταν χαρούπια. Αυτό όμως δεν ήταν το μοναδικό κακό. Μας κατασκόπευε συνεχώς ένα ελικόπτερο των Ηνωμένων Εθνών, ενώ οι Τούρκοι αντιλαμβάνονταν και την παραμικρή μας κίνηση. Κατά διαστήματα δεχόμασταν βομβαρδισμό από ξηρά, αέρα και θάλασσα. Έτσι δόθηκε διαταγή για οπισθοχώρηση, που πραγματοποιήθηκε μέσα στη νύχτα, με αποτέλεσμα να χαθεί μια ομάδα ανδρών.
Ξημερώματα βγήκαμε στο χωριό Αγία Μαρόνα. Στο φως της ημέρας είδαμε πως τα τουρκικά άρματα είχαν περικυκλώσει το χωριό και το βομβάρδιζαν ανηλεώς. Επειδή δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε, συνεχίσαμε την πορεία μας και βγήκαμε στο χωριό Κοκκινοτριμυθιά. Εκεί εμφανίστηκαν δυο τούρκικα αεροπλάνα και μας εντόπισαν. Γρήγορα σκορπιστήκαμε στα γύρω μέρη, γιατί μας βομβάρδιζαν συνεχώς. Σεκείνο το σημείο καθίσαμε μέχρι το βράδυ. Κατά τις 11 μ.μ. λάβαμε σήμα πως θα μας χτυπούσαν και γι αυτό έπρεπε να ειδοποιηθούν και οι άλλες δυο διμοιρίες, για να αλλάξουν πορεία. Την αποστολή αυτή ανέλαβα εγώ, μόνος μου, πιστεύοντας πως είχα καθήκον να το κάνω. Το μέρος μού ήταν άγνωστο, το σκοτάδι πηχτό και παρ όλες τις προσπάθειές μου, έχασα τον προσανατολισμό μου. Έμεινα στο ίδιο σημείο αρκετή ώρα, μην ξέροντας τι να κάνω. Κάποια στιγμή άκουσα βήματα, αλλά δεν τόλμησα να μιλήσω. Τα βήματα με πλησίασαν και εγώ φώναξα δυνατά «Αλτ». Απάντηση δεν πήρα. Ξαναφώναξα και η απάντηση που πήρα μου έδωσε μεγάλη ανακούφιση, ανείπωτη χαρά, μου έδωσε ζωή. «Είμαστε Έλληνες, εγώ είμαι ο Κατσέλος ο Βασίλης». Ήταν μια ομάδα ανδρών, χαμένοι και αυτοί, που περιπλανιόνταν στο σκοτάδι. Πήγα μαζί τους και όταν ξημέρωσε, βρήκαμε και τους άλλους που αγωνιούσαν για την τύχη μας. Κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Κοκκινοτριμυθιά, όπου βρήκαμε αυτό που μας έλειπε, το νερό. Εκεί μείναμε όλη την ημέρα. Κατά το απόγευμα μαζί με τον υπολοχαγό κ. Νάκο πήγαμε να πάρουμε καρπούζια. Ανεβαίνοντας ένα ύψωμα μας εντόπισαν δύο τούρκικα αεροπλάνα. Μας έκαναν επίθεση κι εμείς πανικοβληθήκαμε. Το ύψωμα ήταν γυμνό, χωρίς κανένα θάμνο και δεν μπορούσαμε πουθενά να καλυφθούμε. Τρέχοντας από εδώ και από εκεί απομακρυνθήκαμε αρκετά ο ένας από τον άλλο και έτσι τα αεροπλάνα δεν μας βομβάρδισαν.
14 Αυγούστου 1974
Οι Τούρκοι έκαναν δεύτερη επίθεση και κατέλαβαν και το υπόλοιπο μέρος της Κύπρου. Έτσι το 37% του νησιού περιήλθε στα χέρια τους. Από τις 14 μέχρι 17 Αυγούστου εμείς, ο 6ος λόχος, κρατούσαμε άμυνα μεταξύ των χωριών Κοκκινοτριμυθιά και Παλαιομέτοχο. Στις 17 του μηνός πήραμε διαταγή να κινηθούμε προς τη Λάρνακα. Οπισθοχωρώντας φτάσαμε στο χωριό Αλεθρικό, όπου και παραμείναμε μέχρι τις 31-8-1974. Από εκεί ειδοποιηθήκαμε να πάμε για ξεκούραση στη Λεμεσό, στο στρατόπεδο της ΣΕΑΠ. Ήδη τα πράγματα είχαν ηρεμήσει και εμείς μπορούσαμε να ξεκουραστούμε και να ησυχάσουμε. Η εκπαίδευση γινόταν κανονικά, μέχρι που έφτασε η ώρα της αναχώρησης για την Ελλάδα. Συγκεντρωθήκαμε στην αναφορά Λόχου και ο διοικητής μας, ο κ. Αρώνης Σπυρίδων, αφού μας συγχάρηκε που εκτελέσαμε το καθήκον μας ως Έλληνες στρατιώτες, μας ανακοίνωσε ότι την επομένη φεύγουμε για την Ελλάδα. Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη. Επιτέλους, μετά το φοβερό αυτό πόλεμο, τις μάχες, τους σκοτωμούς, τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες, επιτέλους θα γυρίζαμε πίσω στα σπίτια μας και στις οικογένειές μας. Κάποιοι από εμάς έμειναν πίσω, ίσως για πάντα. Θυσίασαν τη ζωή τους στην εκτέλεση του καθήκοντος και έγιναν ήρωες. Θα θυμόμαστε πάντα αυτούς και όσα περάσαμε μαζί τους.
4 Δεκεμβρίου 1974
Επιβιβαστήκαμε στο αρματαγωγό «Λέσβος» και μετά από ταξίδι 2 ημερών, με πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες, φτάσαμε στις Κεχρεές, στην Κόρινθο. Από εκεί πήγαμε στο Λουτράκι, στη Σχολή Μηχανικού, από όπου πήραμε και το απολυτήριο. Πολίτης πια, πήρα το δρόμο της επιστροφής στη Μακεδονία, στο χωριό μου, στους δικούς μου ανθρώπους, που τόσο πολύ μου έλειψαν όλον αυτόν τον καιρό.
25 χρόνια μετά.
Το χρέος της Πολιτείας απέναντι στους αγωνιστές των ημερών εκείνων παραμένει.
Αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής η έμπρακτη αναγνώριση όλης εκείνης της προσφοράς και θυσίας νέων ανθρώπων, που έπραξαν το καθήκον τους απέναντι στην πατρίδα.
.................................................. .................................................. ..
ΑΠΟΡΗΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΛΔΥΚ
Η πρώτη βόμβα που έπεσε στην Κύπρο, ξημερώματα της 20ής Ιουλίου 1974, κατέστρεψε την Αίθουσα Επιχειρήσεων της ΕΛΔΥΚ. Η δεύτερη, το Κέντρο Επικοινωνιών της ίδιας μονάδας. Το χρονικό ενός πολέμου, που αναμένεται να αναγνωριστεί επισήμως με νομοσχέδιο του Υπουργείου ’μυνας, έχει καταγραφεί στις σελίδες του Απόρρητου Πολεμικού Ημερολογίου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου.
Συντάκτης του είναι ο Tαγματάρχης Θεοδόσης Καλλιώρας, τότε διευθυντής του 3ου Γραφείου. Ο ίδιος κρατούσε σημειώσεις κατά τη διάρκεια των μαχών, που δακτυλογραφήθηκαν μετά τη λήξη της δεύτερης φάσης του πολέμου, πριν από 24 χρόνια, από τον Λάμπρο Γώγο της 103 σειράς. Το στρατόπεδο είχε καταστραφεί και, με τη λήξη της δεύτερης φάσης, παραδόθηκε στους Τούρκους στις 16 Αυγούστου. Επισήμως, η τουρκική εισβολή είχε τελειώσει...
«Αποτελεί τις σελίδες μιας ιστορίας που ακόμη δεν έχει αναγνωρίσει το επίσημο κράτος», επισημαίνει ο δακτυλογράφος του ημερολογίου, σήμερα πρόεδρος του Συνδέσμου Πολεμιστών ΕΛΔΥΚ. «Μπορεί να μην είναι πλήρες το κείμενο, αλλά σίγουρα αναφέρει τα ελάχιστα απ' όσα έγιναν στην Κύπρο», συμπληρώνει ο ίδιος.
«Αν λιγοψυχήσαμε; Πρώτος εγώ το λέω. Κι όποιος πει ότι δε φοβάται στον πόλεμο είναι ψεύτης. Το θέμα είναι τι κάνεις για να επιβιώσεις. Έδειχνα ήρεμος, αλλά έπιανα το χέρι μου και μέτραγα διακόσιους σφυγμούς. Έχανα τον μπούσουλα. Το θέμα είναι ότι δεν την κοπάνησε κανένας», θυμάται ο Λ. Γώγος. «κερδίσαμε τις περισσότερες μάχες αλλά χάσαμε τον πόλεμο. Στο Μουσείο Ιστορίας του Λονδίνου έχει καταγραφεί ως μια από τις πιο άνισες μάχες που δόθηκαν. Και στις Θερμοπύλες χάσαμε, αλλά δεν αποτελούν μια ένδοξη σελίδα στην Ιστορία;».
ΑΠΟΡΡΗΤΟΝ
ΠΟΛΕΜΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ
(ΕΛΔΥΚ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974)
1. ΚΑΙΡΟΣ: Αίθριος - Λίαν θερμός (34-36°C).
2. ΕΧΘΡΟΣ: Πέντε αεροσκάφη τύπου ΝΤΑΚΟΤΑ και εν τύπου C130 έρριψαν, περί την 06.00 ώραν, αλεξιπτωτιστάς εις περιοχήν Δυτικώς χωρίου ΚΙΟΝΕΛΙ.
Την 06.05 ω δύο εχθρικά αεροσκάφη εβομβάρδισαν το Στρατόπεδον της ΕΛΔΥΚ αιφνιδιαστικώς διά δύο βομβών 1.000 λιβρών. Η πρώτη βόμβα έπεσεν επί της Αιθούσης Επιχειρήσεων, την κατέστρεψεν ολοσχερώς, ομοίως κατέστρεψεν το Διοικητήριον, τα πέριξ ΤΟΛ (Γραμματείας, ΕΣΑ, Ταμείου, Οδοντιατρείου, Εποπτείου, Καντίνας), τρία τζιπ, το ηλεκτρικόν δίκτυον και δίκτυον επικοινωνιών. Η ετέρα κατέστρεψεν κτίριον ΛΒΟ - Κέντρον Επικοινωνιών και αριθμόν οχημάτων. Προκάλεσαν επίσης απωλείας εις το προσωπικόν (νεκροί - τραυματίαι).
Την 08.30 ω έτερα δύο εχθρικά αεροσκάφη επολυβόλησαν το Στρατόπεδον και έρριψαν ρουκέτας. Επροξενήθησαν ζημίαι και ελαφραί απώλειαι εις προσωπικόν.
3. ΗΜΕΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ: Την 05.00 ω ο Δ/κτής της ΕΛΔΥΚ διατάσσει διασποράν Μονάδων εντός του Στρατοπέδου, ήτις επραγματοποιήθη εντός 30΄. Την 05.45 διατάσσεται εφαρμογή του Σταδίου «Δ» Α/Α Αμύνης (όπλα τεταγμένα. Α/Α βολή μόνον εις περίπτωσιν προσβολής). (...)
Την 09.00 ω εγένετο επιθετική αναγνώρισις, κατόπιν προφορικής Διαταγής ΓΕΕΦ, διά δύο Λόχων και ενός ουλαμού αρμάτων προς ΚΙΟΝΕΛΙ, με σκοπόν την εγκατάστασιν στοιχείου ασφαλείας εκείθεν της γραμμής αμύνης του στρατοπέδου και αναγνώρισιν της αμυντικής τοποθεσίας του εχθρού. Η ενέργεια ανεκόπη υπό πυρκαϊάς εκτεταμένης εις θάμνους και χόρτα προ της τοποθεσίας, ην δεν ηδυνήθησαν να διαβούν τα άρματα.
Την 17.00 δι' επιτελούς Τχου (ΠΖ) Μιχαήλ, απεστάλη Δ/γή επιθέσεως, δι' ης καθωρίζετο ότι περί την 18.30 θα εξεδηλούτο γενική επίθεσις διά δυνάμεων της ΙΙΙ ΑΤΔ και ΕΛΔΥΚ προς κατάληψιν ΚΙΟΝΕΛΙ. Ούτω την 18.30 εκτοξεύεται γενική επίθεσις με δύο ΤΟ εν α΄ κλιμακίω (με δύο Λόχους έκαστον) τη συνεργασία «ΙΛΗΣ» αρμάτων και τη υποστηρίξει Πυ/κού (Μοίρα). Η επίθεσις εξελίχθη επιτυχώς αρχικώς και τα τμήματα υπερέβησαν την πρώτην σειράν πολυβολείων της τοποθεσίας, ανεκόπη δε προ Α/Τ τάφρου και δευτέρας σειράς πολυβολείων, εις ην επαγιδεύθησαν δύο άρματα και δύο έτερα κατεστράφησαν. Ουδέν εκ των αρμάτων ηδυνήθη να διαβή την τάφρον. Το Πεζικόν προχωρήσαν και πέραν της τάφρου εδέχθη καταιγιστικά πυρά παρά πολ/λων και η περαιτέρω κίνησις κατέστη αδύνατος. Η επίθεσις διήρκεσε μέχρι της 02.00 ω της 21.7.74 και τα τμήματα έσχον μεγάλας απωλείας, δεδομένου ότι αι λοιπαί κατευθύνσεις δεν ευοδώθησαν, άμα τη εκδηλώσει και λόγω επικειμένης επελεύσεως του φωτός της ημέρας, καθ' ην η εχθρική αεροπορία θα προεκάλει σοβαράς απωλείας, απεφασίσθη η σύμπτυξις των τμημάτων, ήτις επερατώθη με το Π.Φ. κατόπιν διαταγής του ΓΕΕΦ.
4. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ:
α. Διετάχθη τηλεφωνικώς η διανομή του εις χώρον της ΕΛΔΥΚ, φυλασσομένου οπλισμού του ΓΕΕΦ εις διάφορα τμήματα (επιστρατευομένους, εφέδρους, οργανώσεις κτλ.) με σειράν προτεραιότητος ΠΑΟ 106 χιλ., όλμοι 4,2΄΄ και ελαφρός οπλισμός.
β. Εκ των ως άνω βομβαρδισμών της πρώτης ημέρας η ΕΛΔΥΚ έσχεν τας κάτωθι απωλείας: Αξκοί τραυματίαι 2, Μόν. Υπξκοί τραυματίαι 3, Οπλίται νεκροί 3, τραυματίαι 10.
γ. Ομοίως κατά την νυκτερινήν επίθεσιν 20/21 προς ΚΙΟΝΕΛΙ εσημειώθησαν αι κάτωθι απώλειαι:
Αξκοί τραυματίαι 5, Μόν. Υπξκοί νεκροί 1, Οπλίται νεκροί 7, τραυματίαι 12, αγνοούμενοι 11.
21 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974
1. (...)
2. ΕΧΘΡΟΣ: Περί την 04.50 ω και μέχρι 10.00 ω προσβολή Στρατοπέδου ΕΛΔΥΚ υπό αεροσκαφών διά ρουκετών και πολυβολισμών. Ομοίως προσέβαλον και το κατεχόμενον υπό της ΕΛΔΥΚ στρατόπεδον της ΤΟΥΡΔΥΚ (...)
3. ΗΜΕΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ: Ημέτερο πυροβολικόν, καθ' όλην την διάρκειαν της ημέρας, προσέβαλεν εχθρόν και συγκεντρώσεις επιβιβαζομένων δι' ελικοπτέρων εχθρικών δυνάμεων, προκαλέσαν σοβαράς απωλείας. Η ΕΛΔΥΚ ησχολείτο με διευθέτησιν θέσεων βορείως του Στρατοπέδου της και ετήρει ετοιμότητα επεμβάσεως διά ΤΠ και Αρμάτων τη Δ/τη του ΓΕΕΦ (...)
22 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974
1. (...)
2. ΕΧΘΡΟΣ: Περί την 09.45 ω η εχθρική αεροπορία προσέβαλεν επανειλημμένως το Στρατόπεδον της ΕΛΔΥΚ διά πολυβολισμών και ρουκετών. Ομοίως το Στρατόπεδον εβλήθη δι' όλμων 4,2΄΄.
Οι βομβαρδισμοί ενετάθησαν κατά τας απογευματινάς ώρας (13.45), το Στρατόπεδον εβομβαρδίσθη διά βομβών μεγάλης ισχύος (1.000 λιβρών) ως και διά 3 (τριών) εμπρηστικών βομβών, εξ ων δύο έπεσαν εκτός Στρατοπέδου. Εκ των βομβαρδισμών της ημέρας προεκλήθησαν σημαντικαί ζημίαι εις υλικά και απώλειαι εις προσωπικόν.
Την 20.00 ω ισχυρά εχθρική δύναμις υποστηριζομένη υπό όλμων 4,2΄΄ και 81 χιλ. επετέθη κατά του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Η μάχη υπήρξε σφοδροτάτη και διήρκεσε μέχρι την 03.30 της 23.7.74. Ο εχθρός εγκατέλειψε επί του πεδίου της μάχης δύο νεκρούς και ικανόν αριθμόν οπλισμού, υλικού επικοινωνιών κτλ. Περί την 15.30 ο εχθρός εξεδήλωσεν επιθετικήν ενέργειαν προς ΜΠΑΣ ΠΑΪ. Προς αντιμετώπισιν της ως άνω απειλής η ΕΛΔΥΚ διέταξε τον εφεδρικόν Λόχον και ουλαμόν αρμάτων να κινηθή προς την κατεύθυνσιν ταύτην. Ο Λόχος, συνεργαζόμενος μετά των αρμάτων, εκινήθη και πέραν της πρασίνης γραμμής και ακολούθως διετάχθη να επανέλθη εις τας θέσεις του. Κατά την εν λόγω επιχείρησιν εγκατελείφθησαν δύο άρματα εντός της ΤΟΥΡΔΥΚ. Το εν λόγω μηχανικής βλάβης, το έτερον λόγω πτώσεων εντός τάφρου. Εχθρική αεροπορία προσέβαλε διά πολυβολισμών τον ουλαμόν αρμάτων.
3. ΗΜΕΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ: Συνεχίσθη η αμυντική εγκατάστασις της ΕΛΔΥΚ εις τα βορείως του Στρατοπέδου και εντός αυτού υψώματα.
Την 15.55 ω ελήφθη Σήμα περί καταπαύσεως πυρός. Η ΕΛΔΥΚ διέταξε άπαντα τμήματά της όπως συμμορφωθούν απόλυτα, πλην μετά παρέλευσιν ώρας εδέχθη βομβαρδισμόν υπό πυκνών πυρών όλμων 4,2΄΄ και πολυβολισμών υπό Α/Φ.
4. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ: Εκ των προσβολών του Στρατοπέδου υπό της αεροπορίας και όλμων 4,2΄΄ εσημειώθησαν αι κάτωθι απώλειαι:
Μόν. Υπξκοί νεκροί 1, Οπλίται τραυματίαι 23.
23 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974
1. (...)
2. ΕΧΘΡΟΣ: Εχθρικά τμήματα κινούμενα από χωρίον ΚΙΟΝΕΛΙ προς χωρίον ΓΕΡΟΛΑΚΚΟΣ αντήλλαξαν πυροβολισμούς με τα ανατολικώς χωρίου ΓΕΡΟΛΑΚΚΟΥ τμήματα εθνοφρουράς και ήχθησαν μέχρι της οδού ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ-ΜΟΡΦΟΥ εις το ύψος Δυτικώς του Στρατοπέδου του 11ου ΤΣ. Ακολούθως ενίσχυσαν τον ως άνω θύλακα διά προσωπικού του Τ/Θ. Ομοίως συνεχίσθη η ενίσχυσις του θύλακος ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ-ΑΓΥΡΤΑΣ.
3. (...)
4. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ: Όχημα Διοικητικής Μερίμνης κινηθέν από ΕΛΔΥΚ προς Κοκκινοτριμιθιά προς παραλαβήν άρτου, απωλέσθη συλληφθέν προφανώς υπό των Τούρκων κατά την επιστροφήν. Επί του οχήματος επέβαινον ο οδηγός Στρ/της Καρανδρέας και ο συνοδηγός Στρ/της Κλάψης.
31 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974
1. (...)
2. ΕΧΘΡΟΣ: Εχθρός, παρά την υπογραφείσαν συμφωνίαν περί καταπαύσεως του πυρός, προωθήθη από 10.00 ω περί τα 800 μ. πέραν των προτέρων κατεχομένων θέσεων καθ' όλον το μήκος από ΝΑ ΤΟΥΡΔΥΚ και μέχρι δρόμου ΓΕΡΟΛΑΚΚΟΥ. Εις την γραμμήν ταύτην ανώρυξεν όρυγμα το οποίον επήνδρωσεν. Γενομένη διαμαρτυρία προς ΕΔ είχεν ως αποτέλεσμα να αφιχθή εις ΕΛΔΥΚ Αξκός της ΕΔ όστις διεπίστωσεν την παράβασιν και ακολούθως επεσκέφθη τον Τούρκον Σχην Δ/τήν των εν λόγω τμημάτων. Ο ανωτέρω υπεσχέθη ότι δεν θα συνέχιζεν την προσχώρησιν και ότι η εν λόγω περιοχή ηλέγχετο υπ' αυτών διά περιπόλων κατά το τελευταίον τριήμερον. Τούτο δεν ήτο αληθές. Την 16.30 ω Δ/ρία του εχθρού ενισχυμένη δι' ομάδας πολ/λων εξεδήλωσε κίνησιν προς προωθημένον παρατηρητήριον του 2ου ΤΟ επί υψώματος ΑΣΠΡΑ ΧΩΜΑΤΑ, το οποίον προσήγγισεν περί τα 150-200 μ. κυκλωτικώς. Το παρατηρητήριον διετάχθη να συμπτυχθή, πλην λόγω επελεύσεως του σκότους και αναστολής της κινήσεως του εχθρού, το παρατηρητήριον παρέμεινεν εις την θέσιν του. Γενομένη διαμαρτυρία προς ΕΔ μέσω ΓΕΕΦ είχεν ως αποτέλεσμα την άφιξιν ενός Λγού της ΕΔ, όστις λόγω του σκότους ουδέν έπραξεν, υποσχεθείς να περιέλθη την γραμμήν την πρωίαν της επομένης ιπτάμενος δι' ελικοπτέρου. (...)
3. ΗΜΕΤΕΡΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ: Ουδεμία αλλαγή.
4. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ: Συνεχίσθη κανονικώς.
τΩΡΑ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩς ΕΓΙΝΑΝ ΑΚΡΙΒΩς ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ....¨
Ηρακλης
