Μέρη που έχουμε επισκεφτεί και μας άρεσαν

Επειδή μου αρέσουν πολύ οι εκδρομές, ιδιαίτερα τώρα που ανοίγει και ο καιρός, ανέκαθεν μου άρεσε να ακούω άλλους να μου προτείνουν να επισκεφθώ μέρη που αυτοί έχουν ήδη πάει.

Το Νοέμβριο πήγα ορεινή Κορινθία (Τρίκαλα, Λίμνη Δόξας, Στυνφαλία λίμνη) και ήταν πολύ όμορφα. Σε μιαμιση ώρα από την φασαρία της πόλης βρισκόμουν σε τελείως διαφορετικό περιβάλλον. Στα συν το πολύ καλό φαγητό, τα καταπράσινα τοπία, οι στριφτερές διαδρομές και η πολύ μικρή απόσταση από Αθήνα. Για να πάει κανείς ακολουθεί το δρόμο για Πάτρα και στρίβει είτε στο Κιάτο (για Στυμφαλία) είτε στο ξυλόκαστρο (για Τρίκαλα). Σημαντικό είναι να έχετε κλείσει για τη διαμονή σας γιατί αλλιώς απλά η όλη φάση να εξελιχθεί σε μια πιο περιπετειώδη εξόρμιση!!!

Πολύ ωραίο θέμα και όντως αξίζει να γίνει sticky....

Το είχε πεί και ο Χρήστος να κάνουμε κάτι τέτοιο με οδοιπορικά κτλ......

Μπράβο Στέργιο....

Προς όλους τους Stilo-καβαλάρηδες νέους και παλιούς!
Το Stilo Club περιμένει τις εντυπώσεις σας και τα νέα σας για τις καλοκαιρινές σας εξορμήσεις!
Εντάξει;;;

Το 3μερο παω Κεφαλλονια. Με τη μηχανη βεβαια.
Θα σας ενημερωσω την Τριτη!!

Πρόσφατα έκανα μία εκδρομή στο Πάικο. Το Πάικο είναι ένα βουνό σχετικά μεγάλο στην έκταση, αλλά όχι με τόσο μεγάλο ύψος. Βρίσκεται στα σύνορα των Νομών του Κιλκίς και Πέλλας.
Η περιήγηση στο βουνό ξεκινάει στην ουσία από την στιγμή που περνάς τον ποταμό Αξιό και φτάσεις την Αξιούπολη, μία κωμόπολη του Νομού Κιλκίς χωρίς κάποια αξιοπρόσεκτα αξιοθέατα.
Μέσα από την πόλη παίρνεις τον δρόμο για Πηγή - Σκρα.
Βασικά όλη αυτή η διαδρομή (Πηγή - Φανός) είναι όμορφη, γιατί το τοπίο έχει ήδη αλλάξει. Κινείσαι μέσα σε πράσινες εκτάσεις με αμπέλια, αλλά με εναλλαγές με κάποιες δασικές. Στα αξιοθέατα θα ήθελα να προσθέσω τα υπολείμματα κάποιων πολυβολείων από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα οποία από τον δρόμο έχεις την εντύπωση ότι είναι σαν δρακόσπιτα με τις πελώριες πέτρες και τους κορμούς των δέντρων με τα οποία είναι χτισμένα.
Σε 25 χιλιόμετρα φτάνουμε στο ξακουστό χωρίο Σκρά. Κρυμμένο μέσα στο πράσινο του όχι και τόσο πυκνού δάσους του Βουνού. Το χωρίο είναι γνωστό από την ομώνυμη μάχη που έγινε κατά την διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου καταστράφηκε από Βομβαρδισμό. Αυτή την μάχη σήμερα θυμίζει ένα μεγαλόπρεπο μνημείο στην Πλατεία του χωριού.
Φεύγοντας από το Σκρα κατευθυνόμαστε προς το χωριό Αρχάγγελος. Το δάσος τώρα αρχίζει να πυκνώνει και ύστερα από 11 χλμ. φτάνουμε. Το χωρίο είναι κρυμμένο ανάμεσα στα βουνά, αλλά σε ανταμείβει με την θέα προς την μεγάλη κοιλάδα μεταξύ Πάικου και Τζένας, όπου βλέπεις τα χωριά Λαγκάδια, Νότια, Αετοχώρι.
Από τον Αρχάγγελο πήραμε το χωματόδρομο προς Μεγάλα Λιβάδια. Πήραμε αυτόν το δρόμο γιατί θέλαμε να περάσουμε μέσα από τα οροπέδια του Πάικου και για να κόψουμε δρόμο… Αυτός ο δρόμος είναι απαγορευτικός για το Stilo μας, διότι οι αγρότες με τα 4κίνητα αγροτικά τους κυριολεκτικά τον έχουν οργώσει!
Παρόλο που η διαδρομή των 12 χλμ. ξεκινάει με δάσος η απογοήτευση έρχεται στο πρόσωπο. Η μανία των ανθρώπων για εκμετάλλευση όλων των φυσικών πόρων είναι κι εδώ ορατή. Μέσα στο δάσος υπάρχουν καλλιέργειες κερασιάς και μηλιάς, στις οποίες τα τρακτέρ δαιμονισμένα ραντίζουν τα δέντρα…
Μετά εμφανίζονται τα μεγάλα ξέφωτα τα οποία θυμίζουν εικόνες τις οποίες θαυμάζουμε στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης και τις χώρες των ’λπεων. Πολλά ελατόδασα με μεγάλα ξέφωτα μεταξύ τους… η εικόνα σχεδόν μαγική. Και λεω σχεδόν, γιατί πάλι ο παράγοντας άνθρωπος έκανε το θαύμα του!
Αυτές οι μεγάλες παρθένες εκτάσεις έγιναν με τον καιρό καλλιεργήσιμες για την καλλιέργεια της πατάτας, αφήνοντας κάποιες όμορφες παρθένες γωνίες ανεκμετάλλευτες. Στο "όμορφο" τοπίο πρέπει να προστεθούν και οι πάμπολλες μικρές λιμνούλες με όμορφα νούφαρα και λουλουδάκια, οι οποίες δημιουργήθηκαν από τους αγρότες της περιοχής στα περάσματα του νερού, για την εξασφάλιση του ποτίσματος.
Τέλος πάντων και παρόλη την απογοήτευση περάσαμε τα Μεγάλα Λιβάδια και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε για την Γουμένισσα.
Βγαίνοντας από τα Λιβάδια η ομορφιά διαδέχεται την πρότερη απογοήτευση. Η διαδρομή είναι καταπληκτική. Το δάσος πυκνό, οι ρεματιές και οι πηγές πυκνές. 3 χλμ περίπου μετά τα Λιβάδια υπάρχει μία ξύλινη πινακίδα που κατευθύνει προς το Βαλέορβο. Μία καταπληκτική τοποθεσία με παρθένο δάσος, στην οποία υπάρχει η δυνατότητα να καθίσεις και να ψήσεις και να απολαύσεις την γαλήνη και την ηρεμία του δάσους. Ο δρόμος είναι χωματόδρομος, αλλά πολύ βατός και ομαλός για το Stilo, ακόμη και για αυτούς που το μετέτρεψαν σε "ερπετά"!
Γυρνώντας πάλι στον δρόμο μετά από 2-3 χλμ. υπάρχει στα αριστερά του δρόμου ξύλινο παρατηρητήριο στην κόψη του γκρεμού και το μάτι χάνεται στο απέραντο πράσινο της κοιλάδας του Στραβωρέματος.
Στα 12 χλμ. από τα Λιβάδια είναι το χωρίο Καστανερή, ίσως το ομορφότερο του Πάικου, αλλά και αυτό είναι πάλι σχετικό! Εδώ το χωρίο προσφέρει μπόλικη μάσα στις ταβέρνες.
Μετά την Καστανερή ο δρόμος είναι γεμάτος καστανιές και βράχους, ειδικά σε ένα σημείο τα βράχια είναι τόσα πολλά που τα δέντρα είναι σαν κλαδάκια, λόγω της έλλειψης χώματος!
Μετά από λίγο φτάνουμε στην Γουμένισσα, σε μία όμορφη κωμόπολή, η οποία οφείλει το όνομά της στο γεγονός ότι ήταν μετόχι μοναστηριών, στο οποίο κατοικούσαν οι Ηγούμενοι. Η πόλη είναι γεμάτη με παλαιά σπίτια πλινθόκτιστα, τα περισσότερα όμως απ' αυτά εγκαταλειμμένα! Στην μεγάλη πλατεία της πόλης, στην οποία υπάρχουν πολλά μεγάλα πλατάνια, μαζεύεται όλως ο κόσμος για καφέ και φαγητό.
Βγαίνοντας από την πόλη της Γουμένισσας τελειώνει ουσιαστικά η εκδρομή στο Πάικο, μιας και βγαίνουμε στην Εθνική οδό των Ευζώνων.

ΠΩ ΠΩ ΠΩ!!!!! Χρήστο του χρόνου θα σε προσλάβουμε για να μας γράψεις τους καλοκαιρινούς καταλόγους :) :) :)

Εγώ παιδιά όλο το καλοκαίρι θα είμαι στο Παρίσι(ως συνήθως!!!!). Επειδή δουλεύω σε τουριστικό γραφείο, θα χαρώ πολύ να εξυπηρετήσω οποιονδήποτε χρειαστεί την βοήθειά μου για Ελλάδα ή εξωτερικό( εισητήρια, ξενοδοχεία, οργανωμένες ή μεμονομένες εκδρομές, φόνους κλπ)