-
Παιδιά μαζί σας!
Δηλώνω μονίμως προβληματισμένος!
Ένα από τα μεγαλύτερα (σε αντίθεση με τους προγόνους μας) κακά είναι ότι αναλωνόμαστε στο σήμερα και στον εαυτό μας! Το θέμα είναι να σπαταλιέσαι στο μέλλον και στο εμείς... Εκεί είναι όλο το θέμα!
Π.χ. Ο Λεωνίδας δεν θα ήταν τίποτα παραπάνω από έναν απλό Λακεδαιμόνιο στρατιώτη, αν δεν σκεφτόταν τα αύριο, το "εις αεί" (για πάντα). Όταν κατάλαβε ότι η μάχη ήταν χαμένη, έδιωξε τους πάντες, εκτός από τους 300 του. Για να δοξαστεί στα παιδιά του και στα παιδιά των επόμενων γενεών, παρόλη την ήττα... Έχασε και δοξάστηκε!!!
-
Βλέπω, με περισσή χαρα, οτι στην παρεα μας ειμαστε ατομα προβληματισμενα, με ανησυχιες προσωπικες, συλλογικες και εθνικες και ειλικρινα χαιρομαι που ειμαι μερος της!!
Το να μπορουμε να αναγνωριζουμε καποια προβληματα και να μην κανουμε το κοροιδο, ειναι δειγμα αυτογνωσίας και εξυπναδας!!
Χαιρομαι που βλεπουμε οι πιο πολλοι κρατικη τηλεόραση και ευχαριστως πληρώνουμε για αυτο!!!! Τα μονα καναλια που κρατανε καποιο επιπεδο!!
Μπραβο ρε παιδια!! Τουλαχιστον δεν ειμαστε ουρε ρουληδες ουτε γλαστρες!!
Και μην μασατε να τα λετε εξω απο τα δοντια !!!
Που θα παει; Πες πες, καποια στιγμη ισως σοβαρευτουμε ως λαός!!!
-
Δεν έχω πάψει ποτέ να βλέπω κρατική τηλεόραση. Από τον καιρό που είχε τα ντοκυμαντέρ του Κουστώ μέχρι την εποχή που η Χάιντυ ήταν το πιο "σκληρό" από τα κινούμενα σχέδια που μπορούσε να δει ένα παιδί. Όλα είναι θέμα επιλογής. Εγώ έχω τη δύναμη να διαλέγω τι θα δω, εγώ θα προστατέψω τα παιδιά μου προσπαθώντας να τους μάθω τις πιο σωστές - κατ' εμέ - επιλογές.
Η δημόσια τηλεόραση δεν είναι μόνο καλή. Έχει τα γνωστά στραβά της.
Δεν θα μείνω εκεί.
Η ιδιωτική τηλεόραση δεν είναι μόνο η Τατιάνα. Έχει "Φάκελους", έχει 'Ανατροπή", έχει έναν πολύ καλό δημοσιογράφο που μου διαφεύγει το όνομά του αλλά ήταν εκείνος με την εκπομπή - σοκ για την τραγωδία με τα παιδιά στο Μπεσλάν, το Ελ Σαλβαδόρ κι ένα σωρό άλλες που με έκαναν να θέλω να δω τηλεόραση.
Για την ώρα δεν θυμάμαι κάποιες άλλες αξιόλογες εκπομπές γιαυτό να με συγχωρήσετε.
Στα παιδιά μας, δίνουμε το καλό παράδειγμα. Τα παιδιά μαθαίνουν από τη μίμηση μέχρι να ωριμάσουν ώστε να μπορούν να ξεχωρίσουν τι και πως.
Αν εγώ κολλάω στην Τατιάνα κάθε μεσημέρι, είναι παράλογο έως αδύνατον να τους λέω να μην βλέπουν τέτοιες αηδίες.... και κατ 'επέκταση, εγκληματικό...
Αλλά πόσο έχουμε τη διάθεση να εκπαιδεύσουμε; Να "σπαταλήσουμε" χρόνο για τα παιδιά μας;
Τα βάζουμε μπροστά στην τηλεόραση, και δεν ξέρουμε τι βλέπουνε...
Έχετε δει παιδικές εκπομπές στην ιδιωτική τηλεόραση;
Ένα αίσχος....
Εχθές σκόνταψα πάνω σε ένα ακόμη έγκλημα..:
Κέρασα το αγοράκι μιας φίλης παγωτό γνωστής εταιρίας που περιέχει παιχνίδια.
Το δικό του παιχνίδι δεν ελέγχθηκε από τη μητέρα του, των παιδιών μου ελέγχθηκαν και τα πέταξα. Γιατί;
Το παιχνίδι του μικρού, ήταν ένας σκελετός με κόκκινο μανδύα που το ονόμαζαν "Ο χάρος". Κι έπρεπε να κάτσω να εξηγήσω στα κορίτσια μου, 5 χρονών, γιατί δεν ήταν όμορφο σαν παιχνίδι αυτό.
Το δε αγοράκι, 4 χρονών, όταν το έπιασε στα χέρια του το πέταξε αηδιασμένο και φοβισμένο από την ασχήμια του.
Το "ωχ αδερφέ" είναι για εκείνους που είναι αδύναμοι να κάνουν κάτι και ή δεν το ξέρουν ή δεν το παραδέχονται.
Εγώ θα ψάχνω πάντα τα άκρα......
-
ενω καποτε που τρωγοντουσαν μεταξυ τους και δεν αφηνανε την Ελλαδα να ωριμασει ηταν πολυ καλυτερο ε?
-
mafia, συζητάμε για τους προβληματισμούς γενικότερα και όχι εμφυλιους και τα συναφή...
το κατα πόσο άλλαξε η νοοτροπία του έλληνα...και κατα πόσο μπορεί αυτό να επηρεάσει το μέλλον...
-
Μαφία, δές το λίγο αλλιώς. Τώρα που δεν έχουμε εμφυλίους και δεν έχουμε σημαντικούς λόγους να τρωγόμαστε πόσο έχουμε ωριμάσει;
Τότε, υπήρχαν λόγοι για έναν έφηβο να σχηματίσει και πολιτική και κοινωνική άποψη.
Σήμερα τι άποψη σχηματίζουν τα παιδιά μας , οι συμφοιτητές σας, οι συνομίληκοί τους;
Πόση έλλειψη πια για ένα όραμα;
