Ειδησεογραφική μόδα ή πραγματική ενημέρωση?

[maximos]

Χαιρετώ όλους και όλες ,

.Ξεκινώ με την πεποίθηση ότι όλοι εδώ είμαστε σκεπτόμενα μέλη μιας κοινωνίας στην οποία ζούμε και κινούμαστε. Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα που συμβαίνουν, θέλω να μοιραστώ κάποιους προβληματισμούς μου γύρω από τον τρόπο και το είδος της ενημερώσης, με την οποία καθημερινά βομβαρδιζόμαστε.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα δύο είναι τα κύρια θέματα πρώτον η περίπτωση μπούλινγκ που δέχτηκε φοιτητής και κατέληξε να βρεθεί νεκρός μετά από ένα μήνα περίπου και δεύτερον το τραγικό δυστύχημα του αεροπλάνου Γερμανικών αερογραμμών που παρέσυρε στο θάνατο 150 ανθρώπους.

.Αυτά τα δύο γεγονότα μαζί με το, γραφικό πλέον, χρέος της Ελλάδος που ‘παίζει’ αρκετά χρόνια τρομοκρατώντας όλο τον ελληνικό πληθυσμό με έβαλαν σε διαδικασία σκέψεων και προβληματισμών. Σκέψεις ,για την …. Μόδα….. μεταμφιεσμένη σε ανάγκη για ολοένα καινούργια και πιο δραματικά γεγονότα προς τροφή των μαζών……. ευκαιρία για ανάδειξη και χτίσιμο καριέρας τηλεοπτικών και μη προσώπων αλλά και προβληματισμός, για την απώλεια της πραγματικής ουσίας.
.Δελτία ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών με παράθυρα συντονίζουν κουβέντες ειδικών επί θεμάτων της επικαιρότητας που πάντα καταλήγουν σε κόντρα προς αύξηση των αριθμών τηλεθέασης. Τραγικό το παράδειγμα του ψυχολογικά ασταθή πιλότου ( όπως έλεγε το ρεπορτάζ) με χτίσιμο προφίλ για τον χαρακτήρα του, σύμφωνα με τη φωτογραφία που βγήκε στη δημοσιότητα και το τραγελαφικό αποτέλεσμα…… ήταν η συγκεκριμένη φωτογραφία που κυκλοφορεί να είναι άλλου ανθρώπου, που ουδεμία σχέση έχει με το συμβάν. Παρουσιάζονται, κατευθυνόμενα πολλές φορές πολιτικά/οικονομικά ρεπορτάζ από δημοσιογράφφους που συνεργούν στην εξυπηρετηση ξένων ή και οικείων συμφέροντων διαστρεβλώνοντας ή και αποκρύπτοντας γεγονότα, προβάλλοντας τα όσο πιο καταστροφικά και τρομολάγνα γίνεται.
.Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια έχουμε βγει στις αγορές και πόσες κρίσιμες για τη χώρα συναντήσεις έχουμε κάνει σε διεθνές επίπεδο? Εγώ πάντως έχω χάσει το μέτρημα.
.Σε όλα τα παραπάνω βέβαια παίζουν βασικό ρόλο τα τελευταία χρόνια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, tweeter, blogs κτλ) . Αυτά με τη σειρά τους έχουν εισάγει και την δυνατότητα της γνώμης των απλών ανθρώπων με αποτέλεσμα την δημιουργία «μόδας» όπως προανέφερα.
.Μόδα με posts που έχουν έξυπνα δομημένους στοίχους και κείμενα οι οποίοι συμμερίζονται τον πόνο και την δυστυχία του κάθε τραγικού προσώπου ή γεγονότος.
Μόδα κάνοντας like σε φωτογραφίες από πεδία μαχών, πολέμων και πεινασμένων ή σακατεμένων (ψυχολογικά, κοινωνικά, σωματικά) ανθρώπων.
.Ας μην ξεχνάμε πως πριν την έκταση που πήρε το θέμα με το μπούλινγκ υπήρχε το καλοκαίρι το ice bucket challenge. Το θυμάται κανείς; Ξεκίνησε με αφορμή την ενημέρωσηγια μίας πάθηση που λίγοι ή μάλλον κανείς δε θυμάται πια, συμπεριλαμβανομένου και εμένα, τη λεγόμενη νόσο ALS/ Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση.
.Ποιος άλλος θυμάται άλλα τραγικά γεγονότα που είχαν γίνει μόδα, και έπαιξαν σε κανάλια και social media με αναλύσεις επί αναλύσεων, κατακραυγή και αφορισμούς με αποτέλεσμα μηδέν εις το πηλίκον (τουλάχιστον μακροπρόθεσμα) μέχρι την εμφάνιση ενός νέου γεγονός το οποίο να μονοπωλήσει την επικαιρότητα.
Αυτά που θυμάμαι βάσει της ηλικίας μου (32 χρονών) είναι πρώτα πρώτα η υπόθεση παιδεραστίας και δολοφονίας Δουρή με πρωταγωνιστή τον πατέρα το 1993 ο οποίος στη συνέχεια κακοποιήθηκε και τέλος αυτοκτόνησε στη φυλακή. Διαβάστε όλο το άρθρο http://www.mixanitouxronou.gr/manolis-douris-o-viastis-ke-pedoktonos-tou-6chronou-giou-tou-aftoktonise-afou-kakopiithike-epanillimenos-sti-filaki/
.Θυμάμαι ακόμα την υπόθεση με τον Σορίν Ματέι. Η ομηρία που μεταδόθηκε απευθείας στην τηλεόραση και κατέληξε σε τραγωδία με τον θάνατο της Αμαλίας Γκινάκη. Διαβάστε όλο το άρθρο: www.mixanitouxronou.gr/sorin-matei-i-omiria-pou-metadothike-apefthias-stin-tileorasi-ke-katelixe-se-tragodia-me-ton-thanato-tis-amalias-gkinaki/
.Ακόμα και το 1999 με την πρώτη λεωφορειοπειρατεία σε ελληνικό έδαφος και μετέπειτα των ΚΤΕΛ στη λεωφόρο Μαραθώνος το 2004. Διαβάστε όλο το άρθρο: http://news.in.gr/greece/article/?aid=587807
.Αυτό τo φαινόμενο του κανιβαλισμού κατά τη γνώμη μου «άνθισε» με τον ερχομό της ιδιωτικής τηλεόραση, από τη γέννησή της και καθ’όλη τη διάρκεια που προστίθονταν και νέα κανάλια, άρα και νέοι ανταγωνιστές, δημιούργησαν σιγά σιγά τη μόδα των παραθύρων και των αναλύσεων με καταδικαστικές κραυγές από αρμόδιους μέχρι και τους λεγόμενους μαϊντανούς και φυσικά τελευταία και με τη συμμετοχή του απλού κόσμου.

Τα θυμάται κανείς; Υπάρχουν και άλλα πολλά , παλαιότερα αλλά και νεότερα, το ζήτημα είναι πως διαχειριζόμαστε και με ποιο τρόπο φιλτράρουμε όλο αυτό τον όγκο χωρίς να πέφτουμε στην παγίδα να διαμορφώνουμε γνώμες και απόψεις που στην ουσία μας τις επιβάλουν άλλοι.

Αυτά ήθελα να μοιραστώ μαζί με όλους εσάς προσπαθώντας να τα διατυπώσω όσο το δυνατόν καλύτερα μπορούσα μέσα από τον γραπτό λόγο. Με αυτό ευελπιστώ να ξεκινήσουμε και να αναπτύξουμε μια κουβέντα πέρα από αυτές που είναι αναρτημένες σε αυτό το forum.



Maximos