Ειδησεογραφική μόδα ή πραγματική ενημέρωση?

Χαιρετώ όλους και όλες ,

.Ξεκινώ με την πεποίθηση ότι όλοι εδώ είμαστε σκεπτόμενα μέλη μιας κοινωνίας στην οποία ζούμε και κινούμαστε. Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα που συμβαίνουν, θέλω να μοιραστώ κάποιους προβληματισμούς μου γύρω από τον τρόπο και το είδος της ενημερώσης, με την οποία καθημερινά βομβαρδιζόμαστε.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα δύο είναι τα κύρια θέματα πρώτον η περίπτωση μπούλινγκ που δέχτηκε φοιτητής και κατέληξε να βρεθεί νεκρός μετά από ένα μήνα περίπου και δεύτερον το τραγικό δυστύχημα του αεροπλάνου Γερμανικών αερογραμμών που παρέσυρε στο θάνατο 150 ανθρώπους.

.Αυτά τα δύο γεγονότα μαζί με το, γραφικό πλέον, χρέος της Ελλάδος που ‘παίζει’ αρκετά χρόνια τρομοκρατώντας όλο τον ελληνικό πληθυσμό με έβαλαν σε διαδικασία σκέψεων και προβληματισμών. Σκέψεις ,για την …. Μόδα….. μεταμφιεσμένη σε ανάγκη για ολοένα καινούργια και πιο δραματικά γεγονότα προς τροφή των μαζών……. ευκαιρία για ανάδειξη και χτίσιμο καριέρας τηλεοπτικών και μη προσώπων αλλά και προβληματισμός, για την απώλεια της πραγματικής ουσίας.
.Δελτία ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών με παράθυρα συντονίζουν κουβέντες ειδικών επί θεμάτων της επικαιρότητας που πάντα καταλήγουν σε κόντρα προς αύξηση των αριθμών τηλεθέασης. Τραγικό το παράδειγμα του ψυχολογικά ασταθή πιλότου ( όπως έλεγε το ρεπορτάζ) με χτίσιμο προφίλ για τον χαρακτήρα του, σύμφωνα με τη φωτογραφία που βγήκε στη δημοσιότητα και το τραγελαφικό αποτέλεσμα…… ήταν η συγκεκριμένη φωτογραφία που κυκλοφορεί να είναι άλλου ανθρώπου, που ουδεμία σχέση έχει με το συμβάν. Παρουσιάζονται, κατευθυνόμενα πολλές φορές πολιτικά/οικονομικά ρεπορτάζ από δημοσιογράφφους που συνεργούν στην εξυπηρετηση ξένων ή και οικείων συμφέροντων διαστρεβλώνοντας ή και αποκρύπτοντας γεγονότα, προβάλλοντας τα όσο πιο καταστροφικά και τρομολάγνα γίνεται.
.Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια έχουμε βγει στις αγορές και πόσες κρίσιμες για τη χώρα συναντήσεις έχουμε κάνει σε διεθνές επίπεδο? Εγώ πάντως έχω χάσει το μέτρημα.
.Σε όλα τα παραπάνω βέβαια παίζουν βασικό ρόλο τα τελευταία χρόνια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (facebook, tweeter, blogs κτλ) . Αυτά με τη σειρά τους έχουν εισάγει και την δυνατότητα της γνώμης των απλών ανθρώπων με αποτέλεσμα την δημιουργία «μόδας» όπως προανέφερα.
.Μόδα με posts που έχουν έξυπνα δομημένους στοίχους και κείμενα οι οποίοι συμμερίζονται τον πόνο και την δυστυχία του κάθε τραγικού προσώπου ή γεγονότος.
Μόδα κάνοντας like σε φωτογραφίες από πεδία μαχών, πολέμων και πεινασμένων ή σακατεμένων (ψυχολογικά, κοινωνικά, σωματικά) ανθρώπων.
.Ας μην ξεχνάμε πως πριν την έκταση που πήρε το θέμα με το μπούλινγκ υπήρχε το καλοκαίρι το ice bucket challenge. Το θυμάται κανείς; Ξεκίνησε με αφορμή την ενημέρωσηγια μίας πάθηση που λίγοι ή μάλλον κανείς δε θυμάται πια, συμπεριλαμβανομένου και εμένα, τη λεγόμενη νόσο ALS/ Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση.
.Ποιος άλλος θυμάται άλλα τραγικά γεγονότα που είχαν γίνει μόδα, και έπαιξαν σε κανάλια και social media με αναλύσεις επί αναλύσεων, κατακραυγή και αφορισμούς με αποτέλεσμα μηδέν εις το πηλίκον (τουλάχιστον μακροπρόθεσμα) μέχρι την εμφάνιση ενός νέου γεγονός το οποίο να μονοπωλήσει την επικαιρότητα.
Αυτά που θυμάμαι βάσει της ηλικίας μου (32 χρονών) είναι πρώτα πρώτα η υπόθεση παιδεραστίας και δολοφονίας Δουρή με πρωταγωνιστή τον πατέρα το 1993 ο οποίος στη συνέχεια κακοποιήθηκε και τέλος αυτοκτόνησε στη φυλακή. Διαβάστε όλο το άρθρο http://www.mixanitouxronou.gr/manolis-douris-o-viastis-ke-pedoktonos-tou-6chronou-giou-tou-aftoktonise-afou-kakopiithike-epanillimenos-sti-filaki/
.Θυμάμαι ακόμα την υπόθεση με τον Σορίν Ματέι. Η ομηρία που μεταδόθηκε απευθείας στην τηλεόραση και κατέληξε σε τραγωδία με τον θάνατο της Αμαλίας Γκινάκη. Διαβάστε όλο το άρθρο: www.mixanitouxronou.gr/sorin-matei-i-omiria-pou-metadothike-apefthias-stin-tileorasi-ke-katelixe-se-tragodia-me-ton-thanato-tis-amalias-gkinaki/
.Ακόμα και το 1999 με την πρώτη λεωφορειοπειρατεία σε ελληνικό έδαφος και μετέπειτα των ΚΤΕΛ στη λεωφόρο Μαραθώνος το 2004. Διαβάστε όλο το άρθρο: http://news.in.gr/greece/article/?aid=587807
.Αυτό τo φαινόμενο του κανιβαλισμού κατά τη γνώμη μου «άνθισε» με τον ερχομό της ιδιωτικής τηλεόραση, από τη γέννησή της και καθ’όλη τη διάρκεια που προστίθονταν και νέα κανάλια, άρα και νέοι ανταγωνιστές, δημιούργησαν σιγά σιγά τη μόδα των παραθύρων και των αναλύσεων με καταδικαστικές κραυγές από αρμόδιους μέχρι και τους λεγόμενους μαϊντανούς και φυσικά τελευταία και με τη συμμετοχή του απλού κόσμου.

Τα θυμάται κανείς; Υπάρχουν και άλλα πολλά , παλαιότερα αλλά και νεότερα, το ζήτημα είναι πως διαχειριζόμαστε και με ποιο τρόπο φιλτράρουμε όλο αυτό τον όγκο χωρίς να πέφτουμε στην παγίδα να διαμορφώνουμε γνώμες και απόψεις που στην ουσία μας τις επιβάλουν άλλοι.

Αυτά ήθελα να μοιραστώ μαζί με όλους εσάς προσπαθώντας να τα διατυπώσω όσο το δυνατόν καλύτερα μπορούσα μέσα από τον γραπτό λόγο. Με αυτό ευελπιστώ να ξεκινήσουμε και να αναπτύξουμε μια κουβέντα πέρα από αυτές που είναι αναρτημένες σε αυτό το forum.



Maximos

Συμφωνω απολυτα μαζι σου maxime! Οντως εχεις ενα δικιο! Καθημερινα οσοι ανοιγουμε το χαζοκουτι βομβαρδιζομαστε απο ειδησεις, συμφορες, καταστροφες και αλλα! Απο το πιο απλο θεμα του καιρου (ποσες φορες εχουν πει οτι πλησιαζει κακοκαιρια με χιονια κτλ και στο τελος εχει ηλιο; ) ως το θεμα των τελευταιων ετων που εχει να κανει με την κριση...

Εγω θα το παω ενα βημα παραπερα, θα αναφερθω στις εκπομπες κιτρινου τυπου (κουτσομπολια δηλαδη), που εχουν κατακλισει ολα τα τηλεοπτικα καναλια. Εκπομπες που δεν προσφερουν τιποτα αλλο απο αχρηστες πληροφοριες και δυστηχως προσεχω οτι πολλοι τις παρακολουθουν. Τι με νοιαζει εμενα τι βρακι φορεσε η μια παρουσιαστρια, με ποια πηγα ο ταδε ηθοποιος και αλλα! Δεν κοιταμε την καμπουρα μας λεω εγω πρωτα και μετα να δουμε του διπλανου;

Δεν ξερω, βλεπω οτι το μυαλο μας σιγα σιγα το κατευθυνουν οπου θελουν, μας αναγκαζουν να τρωμε οτι μας σερβιρουν, να βγαζουμε τη προσωπικη μας ζωη στο γυαλι (σχεδον μεσω social media) και το θεμα ειναι οτι το γουσταρουμε κιολας!

Φίλε Σοφοκλή,

Πολύ καλά παρατήρησες τα του κίτρινου τύπου,σωστά τα αναφέρεις και έχεις απόλυτο δίκιο.
Αυτού του είδους οι εκπομπές και μέσα κοινωνικής δικτύωσης εξυπηρετούν διάφορες ανάγκες ( περιττές και ανορθόδοξες όπως και εσύ παρατήρησες ).Ανάγκη για την ματιά μέσα από την κλειδαρότρυπα του άλλου , το να λέει ο κάθε πικραμένος ... καλά να πάθει ο διπλανός μου...... ή .... πω πω υπάρχουν και χειρότερα, του τα φόρεσε - τον παράτησε κτλ.
Άλλη μία ανάγκη είναι και η εύκολη ανάδειξη ''ταλέντων'' που γίνονται ευρέως γνωστοί όχι από τη δουλεία τους ή από το ίδιο τους το είναι, αλλά από το πόσο μεγάλο ντόρο θα κάνουν.
Το κακό και παράλληλα ανησυχητικό είναι πως δημοσιογραφικές εκπομπές και δελτία ειδήσεων ''κιτρινίζουν'' σε θέματα που δεν θα έπρεπε. Θέματα με σοβαρές επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο και στην καθημερινότητά μας.

Το θεμα ομως ειναι οτι οι περισσοτεροι απο εμας (βαζω και τον εαυτο μου μεσα μερικες φορες), καθομαστε και παρακολουθουμε δελτια ειδησεων, χαζου περιεχομενου εκπομπες κτλ και μαλιστα αναπαραγουμε τα 'νεα' τα οποια πολλες φορες δεν ειναι και σωστα αλλα καποια χαζομαρα που σκεφτηκε καποιος ή καποιοι για να κερδισουν αυτο το 1 δευτερολεπτο δημοσιοτητας!

Αξιζει να κανει καποιος μια διαδικτυακη βολτα και να δει ποσα blog δημοσιευουν ηλιθιοτητες και ποσα views εχουν!

+1000 και από εμένα στα λεγόμενά σου , συμφωνώ απόλυτα.Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να αποχαυνόνεται μπροστά σε p/c ή στη τηλεόραση μετά από τη δουλειά.Βλέπεις τραγικά πράγματα, όπως για παράδειγμα ''κίτρινες'' εκπομπές που λένε για το θέμα του μπούλινγκ και καταδικάζουν την άσκηση ψυχολογικής βίας.Στη συνέχεια βέβαια ένα άλλο θέμα μπορεί να είναι η επιθετική σάτιρα - σχολιασμός ( πίσω από τη σάτιρα πολλές φορές βλέπουμε να κρύβετε ένα ακατάπαυστο μπούλινγκ ) για κάποιον ο οποίος θα έπρεπε να ντρέπεται για αυτά που κάνει.

Αυτο που λεω τις περισσοτερες φορες σε συγγενεις και φιλους ειναι:

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΟ ΧΑΖΟΚΟΥΤΙ, ΑΝΟΙΞΤΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ, ΠΑΤΕ ΣΙΝΕΜΑ, ΓΙΑ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ...

Κατ'αρχάς ωραίο θέμα Max!

Λοιπόν αυτό το θέμα παίρνει πολλή συζήτηση... Ο Σοφοκλής είπε πως σιγά σιγά έχουν αρχίσει να κατευθύνουν τις σκέψεις μας. Εγώ με τη σειρά μου θα πω ότι το έχουν ήδη καταφέρει στο 100% εδώ και πολύ καιρό.

Αρχίζω επιθετικά. Ο κόσμος είναι χαζός (γιατί τον κατάντησαν χαζό). Περισσότεροι απ το 60-70% πιστεύουν πως όσα βλέπουν στην tv είναι πραγματικά. Κάθονται και κλαίνε με τα "πακέτα" κλπ... Κανείς δεν κάθεται να σκεφτεί τι είναι αυτό που του πασάρουν τα media ανά καιρούς. Οι γνώμες κατευθύνονται.

Ακούω αυτές τις μέρες κόσμο να εκνευρίζεται με τα graffiti στα κτήρια. Τώρα τους έπιασε ο πόνος; Ακούω να μιλάνε για το bullying σαν να είναι κάτι που τώρα το ανακαλύψανε. Όλοι έτσι δεν μεγαλώσαμε εδώ και δεκαετίες; Πάντα δεν υπήρχε; Όχι όμως...τώρα είναι παγκόσμια μόδα, πρέπει να ακολουθήσουμε γατζωμένοι σε ένα τυχαίο (??) γεγονός με ένα παιδί που αυτοκτόνησε. Για το θέμα του πιλότου δεν το αναπτύσσω καν. Οι αποζημιώσεις προς τους συγγενείς είναι -50% αν είναι σφάλμα του πιλότου.

Ξαφνικά όμως όλοι ξέχασαν την αιθαλομίχλη. Την "je suis charlie" αηδία. Το Norman Atlantic. Δεν έχουν πλέον γνώμη για αυτά. Είναι όμως ειδήμονες στην ψυχολογία του bullying (ή θύματα ενίοτε) και ξέρουν περισσότερα και απ το μαύρο κουτί του μοιραίου αεροπλάνου.

Όταν απέχεις από τα media, όλα αρχίζουν να βγάζουν νόημα και να σου φαίνονται γελοία. Δεν θα πω αστεία γιατί δεν μπορώ να γελάσω με την κατάντια του κόσμου...